Το 2016 αισίως έφτασε στο τέλος του και το 2017 καταφτάνει ελπιδοφόρο στην πόρτα μας, υποσχόμενο πολλά και διάφορα, αλλά κυρίως την πολυπόθητη λύση στο πολυχρονισμένο μας πρόβλημα που θα φέρει μαζί της την ευτυχία, την ευμάρεια, τον έρωτα, την άνοιξη, λουλουδάκια και μελισσούλες και όλα τα συναφή, για να ζήσουμε όλοι μαζί μονιασμένοι κι αγκαλιασμένοι επιτέλους ειρηνικά και ευτυχισμένα στο πολυτυραννισμένο μας νησί!
Το μήνυμα του Θεανθρώπου, λοιπόν, καθάριο και χωρίς παρεμβολές, ακούγεται σε όλα τα μήκη και πλάτη του νησιού της Αφροδίτης: ΛΥΣΗ εδώ και τώρα. Μέσα στα καταγάλανα πελάγη του μομέντουμ στα οποία πλέουμε εδώ και λίγους μήνες, δυο καλοί φίλοι, συγχωριανοί πριν και πάνω απ’ όλα, έχουν βαλθεί με όλη τη δύναμη της ψυχής τους να λύσουν το πρόβλημά μας, να σβήσουν αυτήν την καταραμένη γραμμή που μας χωρίζει από τους αγαπημένους μας συμπατριώτες και να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε ότι μόνο ενωμένοι μπορούμε να σχεδιάσουμε το κοινό μας μέλλον και να ζήσουμε εν ειρήνη.
Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο, αγαπημένοι μου αναγνώστες. Ενώ οι συμπατριώτες μας οι Τουρκοκύπριοι, ο Θεός να τους έχει καλά, είναι έτοιμοι να ζήσουν μαζί μας χωρίς δεύτερη σκέψη, απομένει να πειστούμε εμείς ότι οι υποχωρήσεις του Προέδρου μας είναι για το καλό μας που γίνονται, ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος και ότι προκειμένου να ζήσουμε μαζί, πρέπει να κάνουμε τις απαραίτητες θυσίες – πάντα για το καλό μας και για το καλό αυτού του τόπου που τόσο αγαπούν και οι ηγέτες μας και γενικά όλος ο πολιτισμένος κόσμος.
Οι Τούρκοι είναι έτοιμοι, λοιπόν. Τι κι αν δεν δέχονται λύση χωρίς εγγυήσεις και στρατό οι συμπατριώτες μας; Θα αφήσουμε την ευκαιρία να πάει χαμένη για ένα τόσο μικρό διάστημα, των 15 χρόνων, που θα παραμείνουν λίγες τουρκικές εγγυήσεις στον τόπο μας; Σιγά το ζήτημα! Αφού θα ζούμε ειρηνικά και αγαπημένα, γιατί δηλαδή να μην αγκαλιάσουμε κι εμείς τους καημένους τους Τούρκους στρατιώτες, που αναγκάζονται να ζουν τόσο μακριά από τον τόπο τους για να μας προστατεύουν εμάς από διάφορους επιτήδειους που θα θελήσουν ενδεχομένως να πυρπολήσουν τα θεμέλια της λύσης; Είμαστε σοβαροί; Γιατί να μην το δούμε σαν μια ευκαιρία να μάθουμε από αυτούς; Να μάθουμε την κουλτούρα τους, να γίνουμε φίλοι, να βγούμε και για κανένα ποτάκι μαζί τους, βρε αδερφέ, δεν είναι δα και μπαμπούλες. Να μας προστατεύσουν θέλουν, ποιο είναι το πρόβλημα;
Απ’ την άλλη, τι κι αν δεν δέχονται λύση χωρίς εκ περιτροπής προεδρία; Όλα δικά μας τα θέλουμε κι εμείς πια; Γιατί να μη δεχτούμε; Δεν μας φτάνουν τρία χρόνια, θέλουμε σώνει και καλά να κυβερνούμε μόνο εμείς αυτόν τον τόπο; Και οι Τουρκοκύπριοι; Τι θα απογίνουν οι Τουρκοκύπριοι αν κυβερνούμε μόνο εμείς; Να μην έχουν λόγο στο νέο αυτό κράτος που πάμε να δημιουργήσουμε μαζί; Να τους απομονώσουμε εκ νέου όπως κάναμε όλα αυτά τα χρόνια; Ας μην είμαστε πλεονέκτες, φίλοι μου. Δεν είναι σωστό.
Ας ακούσουμε, λοιπόν, όλοι μας το μήνυμα των Χριστουγέννων του 2016 και ας καλωσορίσουμε χωρίς παρωπίδες, εθνικισμούς και κουραφέξαλα το 2017 που προμηνύεται λαμπρό για την κοινή μας πατρίδα. Έτσι πρέπει. Σκάστε και σκύψετε. Η πρώτη φορά μόνο πονάει. Μετά θα συνηθίσετε και μπορεί να σας αρέσει κιόλας.
Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το νέο έτος!
Ιόλη
ΕΝΩΣΙΣ 