Στο τρίσημο σχήμα που ακολούθησε και ο Νίκος Σβορώνος για να υποστηρίξει τη θέση του για τη συνέχεια του Ελληνισμού υπάρχει ευδιάκριτο το διαχρονικό στοιχείο της αντιστασιακής υφής που ανέπτυξε ο λαός σε περιόδους όπου είτε δεν είχε δικό του κράτος και βρισκόταν σε υποτέλεια είτε και αν είχε ήταν εξαρτημένος από ξένες δυνάμεις.
Σήμερα το συγκεκριμένο στοιχείο, σε αντίθεση με άλλες περιόδους όπου λόγω πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών βρισκόταν σε ακμή, τελεί εν υπνώσει για δύο κυρίως λόγους. Από τη μία η εκδυτικοποίηση του λαού σε κοινωνικοοικονομικό επίπεδο και από την άλλη η πολιτισμική ισοπέδωση που επέφερε η παγκοσμιοποίηση φαίνεται να έχουν διαβρώσει σημαντικά τους όποιους μηχανισμούς αντίστασης. Τα πιο πάνω δεδομένα, όμως, είναι δυνατόν να αντιστραφούν μόνο όταν δεν αφεθούν να ακολουθήσουν μια συγκεκριμένη πορεία. Το ζητούμενο ουσιαστικά είναι με ποιον τρόπο θα καταφέρει ο Ελληνισμός να επανακτήσει την αντιστασιακή του συνείδηση.
Καταρχάς, η πολιτιστική ανασυγκρότηση και η ανάπτυξη πολιτικής σκέψης πάντα προηγούνται μιας επανάστασης. Παράλληλα με την οργάνωση των δύο προαναφερθέντων πυλώνων, η οργάνωση της καθημερινής αντίστασης θα πρέπει να συνεχιστεί, ώστε να μη χαθεί χρόνος για άλλα τεράστια ζητήματα, όπως το δημογραφικό, το οικονομικό αλλά και η εδαφική συρρίκνωση του Ελληνισμού.
Η αντιστασιακή υφή στις μέρες μας οφείλει να λάβει πολύμορφο χαρακτήρα και στρατηγική, για να αποφευχθούν οι αυτοσχεδιασμοί του παρελθόντος και να αντισταθμιστεί η πολυπλοκότητα της σημερινής κατάστασης, η οποία δεν ορίζει κάποιον συγκεκριμένο ιδεολογικό αντίπαλο και είναι και η ίδια εξίσου πολυεπίπεδη.
Για τόσα χρόνια, ο Ελληνισμός υιοθετούσε μια διαφορετική προσέγγιση της αντίστασης προς τον κυρίαρχο, ώστε να επιβιώσει. Όταν δεν μπορούσε να διεξαγάγει ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα, κατέφευγε στον ανταρτοπόλεμο, με σκοπό να φθείρει τον εχθρό και να κρατήσει τη φλόγα της αντίστασης αναμμένη. Δηλαδή, αντί της άμεσης επιδίωξης απελευθέρωσης, ακολουθούσε μια στάση συντήρησης του πόθου με ταυτόχρονη ανασυγκρότηση, ώστε να δημιουργήσει τις συνθήκες που θα ακολουθούσαν τη ρήξη.
Με αυτά τα λίγα, νιώθω την υποχρέωση να ευχηθώ σε όλους: Kαι του χρόνου στην Κερύνεια. Ελεύθεροι.
Ανδρέας Χριστοφή
Ισχύς και Απόφαση
ΕΝΩΣΙΣ 